47) KİM BAĞIŞLAYACAK BENİ - BİRHAN KESKİN

Metis Yayınları

175 sayfa

Şiir okumayı severim, şairlere hayranlık beslerim, bilirsiniz. Birhan Keskin’in ise daha özel bir yeri var ben de. Kendisi memleketlim olur! Okuduğum üniversiteden mezun olduğunu da söylemeden geçemeyeceğim.

Birhan Keskin’le tanışmamı da anlatmazsam olmaz tabii. :D Bunun için geçen senenin yarıyıl tatiline dönmemiz gerekir. Bir oda arkadaşım –Bilge- ve ben, öteki oda arkadaşımızın memleketine kalmaya gidecektik. Gitmemizden önceki gün, yurda döndük ve eşyalarımızı hazırladık.

Yarıyıl boyunca ayrı kaldığımız için anlatacaklarımız birikmişti. Saat 11-12’ye kadar konuştuk ve konu nasıl olduysa şiire geldi. Didem Madak’ın birkaç şiirini dinledik.

B: Birhan Keskin’in Taş Parçaları’nı biliyor musun? Onu da çok severim ama biraz uzun. Dinleyelim mi?

E: Hayır, bilmiyorum. Hadi aç.

Dinledik. O günden beri Taş Parçaları’nı sık sık dinlerim.

Şiir kitaplarını yorumlamak benim için romanlardan daha zor. Klasik olacak ama şiir, herkese göre farklı anlamlar taşıyabilir. Yine de Birhan Keskin’in şiirleriyle tanışmalısınız.

Kaktüs And Teksas, Eksik Cinayetler, Ruth, Apollon 2 gibi defalarca okuduğum ve okuyacağım şiirler var kitapta. Aslında sadece şiir değil, içimden bir parça, içimizden bir parça. Çizilmiş, kırılmış yanlarımız, belki de yaraladıklarımız.

Peki, şimdi kim bağışlayacak beni?*

*Kitap adını Penguen şiirinden almakta.

“Çıkılacak düzlüğü yok ki hayatın

Bulamadım anne serinliğinde bir iklim”

“Reddettim, bütün kesinlikleri, kalbim

bu hayale bir daha inansın diye

siyah… değişmiyor,

siyah, hala, nehir içimde

ve kalbim, anlamıyor

adalet yok, niye?”

“Birbirini tamamlamak üzere varolanlar

birbirini tamamlamıyor,

kendime dökülüyorum,

içime.”

“Ben büyüdüm

akasyalar öldü

üzgünüm.”

“Kadını dalga sesinden dokumuşlardı

ay ışıklı ve kumsallı.

Kırılıyordu.”

“hem unutma herkes birilerinin yarasını taşır uzaklara.”