54) AKIL VE TUTKU - JANE AUSTEN

Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları

Çeviri: Hamdi Koç

392 sayfa

Akıl ve Tutku, Jane Austen’in yayınlanan ilk romanıdır. Benim de yazardan okuduğum 4. roman olma özelliğini taşır.

Kitap, konu ve olaylar bakımından Aşk ve Gurur / Gurur ve Önyargı’yı andırıyor. Yayınlanma tarihlerine bakarsak da tam tersi. 19. yüzyıl İngiltere’sinde bir aileyi anlatan Akıl ve Tutku, yine zıt karakterler içeriyor.

Öncelikle söylemeliyim ki önsözü, sonsöz olarak okuyun. Ben öyle yaptım, pişman değilim. :D

Kitaba çok hevesle başlamıştım. Birkaç günde bitirip, diğer Austen kitaplarına geçeceğim diye düşünüyordum.

Evdeki hesap çarşıya uymaz ya, uymadı. Hava sıcak, üstüne bir de ramazan… Cümleyi okuyorum, anlamıyorum, tekrar okuyorum, yok. Açken klasik okunmuyormuş, bedeni doyurmak gerek ki ruhu doyurasın.

Akıl ve Tutku’yu gittiğim her yere taşıdım hatta oda değiştirirken bile yanıma aldım. Buna rağmen 15 günden daha uzun bir sürede bitirebildim.

Okuyamamamda etkili olan diğer bir neden de çeviri.

Çeviriyi Hamdi Koç yapmış. Kitaplarını okumadım ancak yakın zamanda Northanger Manastırı’nı da onun çevirisinden okumuştum. Northanger Manastırı’nda diline alışmam zor olmuş ancak kitabın kısa olması ve Jane Austen’i sevmem nedeniyle sorun etmemiştim. Şimdi ise 392 sayfalık bir klasikte, bunu görmezden gelemiyorum. Benim için çeviri, kitabın akıcılığına ket vurdu. Defalarca şu cümle öyle değil, böyle olsaydı daha yakışırdı diye düşündüm. Verilmesi gereken duyguyu da, yeterince aktarabildiğini düşünmüyorum.

Akıl ve Tutku, yazarın en uzun sürede okuduğum eseri. Bunun için oldukça üzgünüm ve ileride başka bir yayınevinden tekrar denemeyi düşünüyorum. Önerebileceğiniz iyi bir basım var mı?

Tüm bunların dışında Albay Brandon’u gerçekten sevdim. :D Mr. Darcy’le boy ölçüşemese de hoş karakter doğrusu. :D

İyi okumalar dilerim J

“Para sadece mutluluk verecek başka bir şey olmadığı zaman mutluluk verebilir. Yeterli gelirin ötesinde insanın ruhu söz konusu olunca hiçbir şey gerçek tatmin veremez.”

“O kendi başına daha güçlüydü; kendi sağduyusunu onu öyle iyi ayakta tutuyordu ki acıları ne denli şiddetli ve ne denli tazeyse kararlılığı o denli sarsılmaz, neşeli görünümü o denli değişmezdi.”

“… çünkü akıl inanmak istemeyince her zaman şüphe edecek bir şey bulur…”