14) KUMRAL ADA MAVİ TUNA - BUKET UZUNER

Everest Yayınları

499 sayfa

Kitap bana Kitap Eylemi’nin hediyesi. Beni şaşırtıp, çok sevindirmişti. Üstelik adıma imzalı! Ballı kaymaklı hediyesi için ne kadar teşekkür etsem az. J

Buket Uzuner’le Uzun Beyaz Bulut Gelibolu romanıyla tanışmıştım. Lisedeydim o zaman. Türkçe dersinde bir kitabın eleştirisini yazmamız gerekiyordu. Türkçecimize de kızmıştım o dönem ve onun çok sevdiği kitaplardan olan Gelibolu’yu listede görünce seçivermiştim. Amacım kitabı delicesine yermekti. O kadar didikleyerek okumuştum ki küçük de olsa hatalar bulmuştum. Gayet iğneleyici sözler bulunan eleştiri yazımı teslim etmiştim. Aslında laf aramızda kalsın kitabı beğenmiştim ama o eleştirimde ‘beğenme’ terimine göz bile kırpmamıştım. :D

Bunları neden mi anlatıyorum? Çünkü kitabın ilk 100 sayfasında didikleme havamdan kurtulamadım.

100. sayfadan sonra kendimi hikayeye kaptırdım. Mavi gözlü Tuna’ya, Kumral kız Ada’ya, Aras’a, Meriç’e… Kitabı basit bir aşk hikayesi olarak tanımlamak yanlış olur. Kitapta aşk var evet, ama yanında felsefe, iç savaş, siyaset, fotoğrafçılık ne ararsanız var.

Romanda keşke diyeceğim tek bir şey var. Keşke iç savaş bölümleri hikayeye karıştırılmasaydı. Ha, bu demek olmuyor ki o kısımlar güzel değil. Aksine Tuna’nın kendisiyle çatışmasını zevkle okudum! Yine de bu bölümler ana konuyu sekteye uğrattı ve sonunda soru işaretleri bıraktı.

Kitap Attila İlhan’a ithaf edilmiştir. Şair Doğan Gökay karakteri İlhan’ı anımsatmakta, Süreyya Mercan, Sadri Alışık; Pervin Gökay’da Çolpan İlhan’ı…

Kumral Ada Mavi Tuna’da o kadar güzel diyaloglar, cümleler vardı ki stickerlanmaktan bir hal oldu sevgili kitabım. (Maalesef cümlelerin altını çizemiyorum, evet)

Gelelim alıntılarımın bir kısmına,

“Biz insanlar çelişki dolu tuhaf yaratıklarız. Baksana halimize, kendi inşa ettiğimiz hapishanelerde yaşıyoruz – adına ev, aile, akrabalar, töreler diyerek… Sonra bu duvarların arasında boğulup çıldırıyor, ama yıkılmasın diye de uğruna hayatımızı siper ediyoruz…”

“Sormak… sormak cesaret ister! Sorabilmek bağımsız olmayı gerekli kılar ve işte bizde eksik olan bu cesaret! Göğsünü jiletlemeyi, ölüme koşarak gitmeyi ben cesaret saymıyorum, o ancak bir cinnet olmalı!”

“Zorbalar, başa çıkamadıkları, korktukları her şeyi tarih boyunca daima yakmışlardır. Zorbalar, insanları, kitapları ve binaları hep yaktılar… Zorbalar korktukları herkesi “cadı” ya da “şeytan” diyerek cayır cayır hep yaktılar!”

“İçimdeki bütün uçurtmaların ipleri koptu ve hepsi havaya savruldu.” Kitaptaki favori sözüm oldu kendisi.

“Sanmak ile olmak arasındaki uçurumdan hep nefret ettim.”

“Şu ‘insanoğlu’ devrini kapatma vakti de geldi geçiyor. İnsankızları her alanda insan olduklarını oğullarına onların anlayacağı dilden kanıtlamayı süratle sürdürürken ‘siyasi doğruluk’ açısından ‘insanlık’ sözcüğünde bütünleşmeyi öğrenmemiz gerekir!”

“’Anne özlemi’ fırından yeni çıkmış ev kurabiyesi kokar. Rengi yeşildir.”

“Sıradan bir insanım ve tabii bütün sıradan insanlar gibi sıradışıyım.”