69) BAKELE - SEZGİN KAYMAZ

April Yayıncılık

198 sayfa

 

Günlerden bir gün, yine hiç kitap okuyamıyorum diye geziniyordum. Kitap Eylemi’yle kitap bakıyoruz falan. Bunalımlı günler yani.

Kitap okuyamayınca hayat ne sıkıcıymış gibi düşünceler içindeyken, Kitap Eylemi Bakele’ye başla bakışı attı. Kaş göz işareti, anlarsınız.

Ben de anladım tabii ki. Leb demeden, leblebiyi de anlarım.

Bakele’ye başlayacağım gün, adaya gitme gibi bir planımız vardı. O yüzden Eminönü’ne giden tramvayda kitaba başladım.

Bakele’nin ne anlama geldiğini ilk hikayede öğreniyoruz ve ilk hikaye benim favorim oldu. Tramvaydaki standart kadın sesi Eminönü dediğinde, ben kendimi kaptırıp 3-4 hikaye okumuşum.

Durakta arkadaşımı beklerken de biraz okudum. Ada vapurunu da kaçırdık. Gidemedik.

Neyse.

Sonuç olarak, Bakele Sezgin Kaymaz’la tanışma kitabım oldu. Hikayelerini çok sevdim. Her kesimden karakteri uygun bir dille konuşturmak ve bunu ustalıkla yapmak hayranlık uyandırıcı.

Romanlarını da seveceğimi umuyorum…

“Aşk, aşık olduğunla yekvücut olmakmış.”

“İsyan dağarcığım; “Öyle değil işte yaa!” ve “Yaa bi git yaa!” gibi ana ve “Hiç de bile!”, “Sanne sanne!”, “Banne banne!” ve “Yek yee!” gibi tali feryatlardan ibaretti. Bir de gözyaşlarından.”

“Hemen hemen her konuda anlaşırız biz Hülya’yla. Ama aksak ritimli bir anlaşmadır bu. O önden gider, ben arkadan gelip anlaşırım. O anlaştığım yer de onun ilk başta başladığı başlangıç olur genellikle. İnsanlık mesela. Hep insandı Hülya. Ben sonradan geldim.”

“Hani söyleyecek çok şeyi vardır da nasıl söyleyeceğini bilemiyordur insan. Cümlelerini yarım bırakır hep. “Ben geldim de…” falan der.”

“İlk aşk olmaz. (…) İkinci, üçüncü aşk da olmaz, son aşk da olmaz. Aşk aşktır, sadece başlar. Bitmiş aşk olmaz.”

“İnatlaşmak için iki inatçı lazım… Kavga etmek için iki cahil, dövüşmek için iki aciz.”

“Diş ağrın gibidir mazin. Kaçamazsın.”

“O gitti her şeyimi alıp. Ben, kalan hiç’le kaldım.”