ÖLÜYORDUM, GEÇERKEN UĞRADIM - CAN GÜRSES

28

Ayrıntı Yayınları

477 sayfa

Yazarın En Güzel Günlerini Demek Bensiz Yaşadın kitabını sevince, hemen bir tane daha okuyayım dedim. Ölüyordum, Geçerken Uğradım’ın adına ve kapağına tutuldum, aldım.

Kitap, aşıkların bir günü on yıla bedeldir düşüncesinden yola çıkılarak yazılmış. Kapakla birleşince büyük bir beklenti yaratıyor haliyle.

Başladım. Münzevi Nafiz’in geçmişten gelen dili italik, Mahur’un günümüze yakın dili ise düz yazılmış. Buraya kadar güzel. Sonra bir günde on yıl geçtiğini anlatmak için yazar aralara sürekli siyasi olaylar katmış. Romantik olması gereken bir kitabın içinde akşam haberleri gibi bu olaylar öyle bir sırıtmış ki… "Siyasi olaylar" bile ne işimiz var bu romantik konuşmanın içinde deyip çekip gideceklermiş gibiydi.

Freud’un “Aşk ilişkisi doruk noktalarındayken çevreye ilgi duymaya mahal kalmaz, bir çift aşık birbirine yeter de artar bile.” sözünü anımsattı roman bana. 100 yılın siyasi olaylarını vermeden de bu duyguyu verebilirdi yazar diye düşünüyorum.

477 sayfa olması ise, yazarın tekrarlamasına neden olmuş. Aynı duygular, aynı düşünceler…

Kitabın 416. sayfasında “İyi bir sanat eseri de her şeyi birden anlatmalı ama böyle yaptığını belli etmemeli.” sözü geçiyor. Belki yazar bunu yapmaya çalıştı ama olmamıştı. 

Eleştirilerim dışında, yazarın dili hoşuma gidiyor hala. Nafiz karakterini de sevdim. İşaretlediğim çok cümle oldu. 

Sadece olumlu yönlerine odaklanıp okurum derseniz, keyifli okumalar :)

“Kitap, bakılan veyahut alıntılarından bilinen bir nesne değildi o zamanlar; kitap okunan bir özneydi.”

“Ben her şeyden bir haber hayatı seviyordum çünkü sevdiğim adam beni seviyordu.”

“Zira kaybetme korkusu, kaybetmenin kendisinden bile kuvvetlidir.”

“Yanmadan ışık olunmuyordu. Acı çekmeden göz bilenmiyordu. Derler ya insanın neresi acısa canı orada atar. Demek insan, ona acı vereni canı sayar.”

“Dünyaya geldiğine minnet duyan, er geç dünyada olduğundan cinnet geçirir.”

“Kurgu olmasaydı dünyaya nasıl tahammül edilirdi? Kadere karşı koymanın tek yolu, hayatı kurgulamaktan geçiyordu.”

“’Olmasaydın ne yapardım’ diyebileceğiniz bir tane bile kişi varsa hayatınızda hiçbir şeyden korkmamalısınız.”

“Dünya mutsuz yetişkinlerin birbirlerine mutluymuş gibi davranabilmek için olmayan paralarını harcayıp tanımadıkları başkalarına borçlandıkları bir alan razı satan razı karabasanına dönüşmüştü.”