37) KADIN - YILMAZ ÖZDİL

Kırmızı Kedi Yayınevi

324 sayfa

Kadın’ı Tüyap’tan almıştım. Kış okuma şenliği listemdeydi ama yetiştiremedim. Ben de tramvayda gelip giderken okudum.

Kadın, Yılmaz Özdil’in “KADIN”lar hakkındaki köşe yazılarının toplamı. İçinde kimler yok ki… Bitki Ana Asuman Efe’den Semra Sezer’e, çocuk gelinlerden ünlülere kadar birçok isim yer alıyor.

Bir kadının hayatı, kim olursa olsun, zorluklarla dolu. Cinsiyet ayrımcılığıyla başlayan bu sorunlar, kadını insan kabul etmemeye kadar ilerleyebiliyor. Sonuç: kadına şiddet. Yıllar ilerledikçe azalıp, ortadan kalkması gereken bu kavram aksine artıyor.

Biliyorsunuz ki kadının ilk görevi “börek yapmak”. Yapamıyorsa onu döven kocasının suçu ne? Kadın evinde oturmalı, boy boy çocuklarına bakmalı. Dışarı çıkmamalı böylece tacize de maruz kalmaz. Hatta nefes almasa daha iyi olur.

Yıl 2016, uzaya gidip, ışınlanmayı falan bulmamız gerekirken biz hala ilkel problemleri çözemedik.

Bugün anneler günü. Türkiye’de evlenmiş ya da bir birlikteliği olan kadınların %39’u yaşamlarının herhangi bir döneminde eşleri tarafından fiziksel şiddete maruz kalmıştır. (TUİK)

Yılmaz Özdil yazılarında bizleri anlatmış. Kitap bitiyor ve ne ara biz bunları yaşadık, ne ara bu hale geldik diyorsunuz.  Belki okuyacaklarınızı haberlerde gördünüz, gazetede okudunuz ama art arda okuyunca durumun vahimliği daha çok gözler önüne seriliyor.

Anneler günü. Eve gittiğimde anneme kocaman sarılacağım.

Kutlu olsun.

“Halbuki, her terör saldırısı, uçakların gökdelenlere çarpması gibi bir şeydir aslında… New York’ta olduğu için daha önemli, Halkalı’da, Şemdinli’de olduğu için daha önemsiz değildir.”

“Adem, eline geçen ilk fırsatta suçu Havva’ya attı. (Nancy Astor)”

“Güya İstanbul’da yaşıyordu ama, yoktu o satırlarda… Çünkü, şarkılarımızdaki romantizm yok artık İstanbul’da.”

“Tehlike ne İran’dır, ne İngiltere’dir. Kara cehalettir.”

“Ne doğmak elimizde.

Ne ölmemek.

Ne anamızı seçebiliriz.

Ne babamızı.

Hayattır bize rol biçen.”