Tiyatro: Akciğer

Rastgele gözüme çarpan ve çok beğendiğim bir oyunla geldim bugün size: Akciğer. Amacım başka bir oyuna bilet almaktı ama yer kalmadığı için Moda Sahnesi’nin aylık çizelgesine göz attım.

Akciğer önce oyuncularıyla dikkatimi çekti: Engin Hepileri ve Nergis Öztürk (kendisi hala gözümde Hatırla Sevgili’deki Ayla). Sonra konusunu okudum ve izlemem gerektiğini anladım.

Çocuk yapmalı mı yoksa yapmamalı mı konusu ele alan oyun, bir çiftin gelgitlerini anlatıyor; kalabalık nüfus, yeni bir bebeğin yaratacağı karbon ayak izi gibi toplumsal çekincelerin yanında çocuk sahibi olmanın olumlu yönleri de tartışıyorlar. Oyun doğru ya da yanlış gibi bir sonuca ulaşmıyor ama konuyu sorgulamanızı sağlıyor.

Dekor olarak sadece ışıklar ve düz bir zemin kullanılmış. Bu zemin beyaz kalın bir çerçeveye sahip ve seyirciler yerlerine geçerken basmamaları konusunda uyarıldılar. Ardından oyun başlarken aynı uyarıyı oyuncular da aldı. Derin bir anlamı mı var yoksa bir mağazada olduklarını anladığımız oyunculara eşyalara dokunmayın gibi bir uyarı mı emin olamadım.

Sahnenin bu şekilde olması, oyunculara daha çok odaklanmama neden oldu ve gerçekten iki oyuncu da harika bir performans sergilediler. Nergis Öztürk’ün bu kadar başarılı olduğunu fark etmemişim.

Akciğer’de beni etkileyen replikler vardı ama en çok beğendiğim –kelimesi kelimesine yazamamış olabilirim-: “Ben senin yanında evimde gibiydim.”

Zaman zaman kalp kıran anlar olsa da bolca güldüğüm bir oyun oldu. Bu yıl çok tiyatroya gidemedim ama izlediklerimin içinde en beğendiğim diyebilirim.

Yazan: Duncan Macmillan 

Çeviren: Barış Arman 

Yöneten: Mehmet Birkiye 

Oynayanlar: Nergis Öztürk, Engin Hepileri

Süre: Tek perde 90'

+18