SİNEK ISIRIKLARININ MÜELLİFİ - BARIŞ BIÇAKÇI

21

İletişim Yayınları

166 sayfa

Sonunda Barış Bıçakçı okudum! Eminim ki birçoğunuzun Barış Bıçakçı postlarının altına “yazarı okumak istiyorum” yazmışımdır. Erteleme sürecimi durduran ise sevgili Cansu oldu. Kendisi yazarı çok sever, yeni kitabı çıkınca çok sevindi. Birbirimize sevdiğimiz alıntıları atarken, bana yazardan güzel cümleler gönderdi. Ben de okumaya karar verdim ve Eylemcan’ın kitaplığından Sinek Isırıklarının Müellifi’ni seçtim. Nedeni arka kapaktaki alıntıyı beğenmemdi.

Cemil’in günlük hayatını, geçmişinden anılarını, düşüncelerini okuyoruz kitapta. Kısa kısa bölümlerden oluşuyor, günümüzden geçmişe ani zıplamalar yapıyor, bu nedenle bana kopukluk hissi verdi.

Sinek Isırıklarının Müellifi’ne başlamadan, arka kapaktaki alıntı yüzünden Cemil’i anlayabileceğimi düşünmüştüm, belki de benzer olduğumuzu. Değilmişiz. Düşündükleri ve bazen davranışları çok çelişkili geldi bana. (Bu tarz durumları hepimiz yaşıyoruz ama bahsettiğim biraz uç bence, böyle düşünceler bana gerçekçi gelmiyor, spoiler olmasın diye örnek vermiyorum.)

Kitaba genel olarak baktığımda düşüncelerim böyle. Cümleler bazında bakarsam, “beni anlatıyor” diyebileceğim bir sürü alıntı yazabilirim buraya.

Barış Bıçakçı’nın aforizmalarını sevdim.

Bir alıntı bu kitabı benden daha iyi anlatacak size: “Yazmak bir bakıma anlatılmaya değmez olanı anlatmaktır. Böylelikle anlamsız olanı anlamlı kılmaya cüret etmektir.”

Sonuç olarak, kitabın sevdiğim yönleri de vardı, sevmediğimde… Yine de –internette gördüğüm yorumlara cevaben- Sinek Isırıklarının Müellifi’ni Oğuz Atay’ın Tutunamayanlar’ıyla yan yana koyamam bile. Yapmayın. Canım Tutunamayanlar çekti. Neyse.

“Kalemle insan ancak kendisine kötülük yapabilir.” /sy 17

“İstanbul’da gün boyu dolaşırken dünyanın haline üzüldüm. Ankara’da insan sadece Ankara’nın haline üzülüyor.” /sy 24

“… aşk başta anlam olmak üzere pek çok şeyi karşısına alır, huzuru örneğin, kararlılığı ve dengeyi. Kendi kendine sözler verirsin. Boşunadır.” / sy 28

“Aforizma modern insanın kullandığı bir ağrı kesicidir. Hiç olmanın ağrısını dindirir. Sonra ağrı yine başlar.” /sy 39

“İnsanların birbirlerini etkilemek için, sevilmek için ne tür numaralara başvurduklarını, ne taklalar attıklarını biliyor. Kocaman bir sirk kurup kaldırıyoruz her gün hiç üşenmeden.” /sy 96

“Edebiyat okurları aslında okudukları her kitapta insanı muayene ve ameliyat eder. Bu yolla edindikleri bilgi, görgü yaşayarak elde edilemeyecek kadar büyüktür ve insana dair her şeyi anlarlar, sahiden anlarlar.” / sy 105

“Kafka okuduk, gerçeğe mazoşistçe bir düşkünlüğümüz var.” /sy 148