AMERİKAN TANRILARI - NEIL GAIMAN

48

İthaki Yayınları

Çeviri: Niran Elçi

708 sayfa

Neil Gaiman okumayı özlemişim. En son ne zaman okudum diye blogumun tozlu arşivine göz attım, Temmuz 2018’de Yıldız Tozu’nu bitirmişim.

Amerikan Tanrıları hakkında iki görüş varmış: okuyanlar ya çok seviyor ya da nefret ediyormuş. Bilin bakalım ben hangi gruptayım? Tabii ki de sevdim, ehe!

Mitoloji okumaktan hoşlanan biri olarak keyif alacağımı biliyordum ama bu kadar akıcı olmasını beklemiyordum. Kitap boyunca tanrıları tahmin etmeye çalışmak güzeldi ve doğru bildiklerim beni sevindirdi. Bendeki basımın arkasında tanrılar sözlüğü var, okurken dönüp bakılabilir ama açıkçası ben sonda okudum.

Böyle güzel bir basımda olmamasını umduğum hatalar mevcuttu kitapta. Örneklerle açıklayayım. Çeviri hataları, mesela lakabı Türkçeye çevrilmiş kahramanın bir paragraf sonra lakabının İngilizce olması. İsim yanlışlıkları, Harry yazılacağına Henry yazılması gibi… Aşırı rahatsız olmadım ama basıma yakışmamışlardı.

Sözün özü, Amerikan Tanrıları’nı beğendim. Enteresan bir kurgusu vardı ve yolda geçen kitapları da severim.

Bu kitabı bitirmemi kahramanımız Gölge’ye adıyorum: Gölge adına!

“Geçen her saat yaralar. Sonuncusu öldürür.”

“Tanrılar ölür. Ve gerçekten öldüklerinde, yasları tutulmaz ve anılmazlar. Fikirleri öldürmek, insanları öldürmekten daha zordur, ama sonunda onlar da öldürülebilir.”

“Bütün gerçek savaşlar haklı olduklarından kesinlikle emin olan iki taraf arasında verilmiştir. Gerçekten tehlikeli insanlar, yaptıkları şeyi yalnız ve yalnız, şüpheye yer bırakmayacak şekilde doğru şey olduğu için yaptıklarına inananlardır.”